AUTOBIOGRAFÍA
- Autobiografía
O que NON son:
Non son o fillo dunha nai analfabeta
pero si o neto dunha avoa que non sabía ler nin escribir.
Non son machista, en teoría, pero na práctica nunca loitei de verdade pola causa xusta do feminismo.
Non son o home que se fixo e se desfixo a si mesmo.
O que en PRIMEIRO, SEGUNDO E TERCEIRO LUGAR non son:
En primeiro lugar non son dos que lle funcionan ben os sentidos,
en segundo lugar non son dos que seguen os ditados da razón,
e en terceiro lugar non son dos que andan de présa e correndo.
O que POR DESGRAZA non son:
Por desgraza non son un novelista de primeira categoría,por moito que un día, en público e en privado, misericordiosamente,
no café EL CERCANO, de Ourense,
me quixera convencer de todo o contrario
un novelista de primeira categoría.
Por desgraza non son un poeta extraordinario,
por moito que mo repitan a miúdo
a miña muller, a miña filla e catro amigas misericordiosas.
O que POR SORTE non son:
Por sorte non son un drogadicto,
por moitas drogas que tomei e tomo aínda,
agora tan só ácido valproico,
nada de antipsicóticos nin antidepresivos.
Por sorte non son un alcólico,
por moito alcol que bebín e bebo aínda,
agora tan só viño,
nada de whiskys nin cafés irlandeses.
O que DEFINITIVAMENTE non son:
Definitivamente non son dos que votaron o 15 de xuño de 1977
porque non tiña a idade regulamentaria.
Definitivamente non son dos que votaron o 28 de outubro de 1982
porque ese día non me deixaron saír do manicomio no que estaba ingresado.
Definitivamente non son dos que votan sempre que toca votar.
Definitivamente non son dos que toman en serio
a presunta intelixencia dos asasinos en serie que vemos nas películas.
Definitivamente non son un asasino en serie.
Definitivamente non son un bohemio estrafalario.
Definitivamente non son dos que participan da concepción romántica da loucura.
Definitivamente non son tan triste coma o futuro que nos espera.
Definitivamente non son tan divertido como antes,
antes da endemoñada semana santa de 1982,
cando vin con claridade o lado máis escuro da existencia,
cando tiven o meu primeiro contacto práctico coa morte,
cando me volvín tolo de súpeto,
cando descubrín o que significaba baixar ata o inferno dunha forma definitiva.
Definitivamente non son dos que cren que haxa algo definitivo.
O que DE CERTO non son, MAIS TAMPOUCO son:
De certo non son un cúmulo de virtudes mais tampouco a suma de tódolos defectos.
O que NON son NIN son:
Non son dos que presume de tolo nin dos que aínda non saíron do armario.
O que NON quero:
Non quero volver ao paraíso nin ao inferno.
O que QUERO:
Quero ler e escribir sen pasar noites en branco.
O que QUIXEN:
Quixen coñecer paraísos ficticios.
O que TIVEN:
Tiven un accidente mortal do que me quedou a vida como secuela.
Tiven dúbidas de que fora capaz de saír dun pozo tan negro.
Tiven que entrar en prostíbulos para non perseguir mulleres polas rúas.
Tiven que armarme de frialdade para non suicidarme.
Tiven un psiquiatra, xa xubilado, o doutor Cubillo, un home honesto e competente,
que me axudou nos meus procesos de superación.
Tiven unha muller que me axudou a non dar máis voltas polo inferno.
O que TEÑO:
Teño a mesma muller que tiven.
Teño unha psiquiatra nova coa que, afortunadamente, apenas consulto.
Teño unha filla coa que xa non contaba pero xa non imaxino a vida sen ela.
Teño sete amores platónicos e tan só un aristotélico.
Teño moitas amizades que, a pesar do mal que lles fixen, aínda conservo.
O que INTENTO ser:
Un enfermo mental crónico en permanente estado de eutimia.
O que SON:
Son xenética nun 60 por cento e ambiente nun 40,
segundo o prestixioso xenetista galego, mundialmente recoñecido, Ángel Carracedo.
O que, en consecuencia, SON:
En consecuencia, son unha mestura desproporcionada de factores xenéticos e ambientais.
O que, en definitiva, SON:
En definitiva, son un tipo socialmente afortunado, dentro da miña desgraza conxénita.
O que, se cadra, SON:
Se cadra son todo o que me dicía miña avoa, que era analfabeta,
pero que lía á perfección na alma das persoas
o seu pasado, o seu presente e o seu futuro.
