Arraianos

MINISTERIO DE AGRIGULTURA PESCA E ALIMENTACIÓN

TRABALLOS PARA O MINISTERIO DE AGRIGULTURA PESCA E ALIMENTACIÓN

Galicia Rural

“Galicia rural” é un proxecto documental de Arraianos Producións, editado en colaboración con Acude Rural (Asociación Galega de Cultura e Desenvolvemento Rural) e o Ministerio de Agricultura, Pesca e Alimentación, que forma parte da colección Fondo Contemporáneo da Mediateca do MAPA.

Esta edición multimedia propón unha reflexión plural e un debate contemporáneo sobre os retos, os desafíos e o futuro do mundo rural, especialmente na Galicia interior. Faino a través das imaxes e dos textos de Aser Álvarez e Plácido Romero e de tres orixinais traballos documentais, titulados “O tempo na Luparia, Cesteando e Fronteiras de Enerxía Animal”, que gañaron diversos premios nacionais e internacionais, e que foron gravados na zona limítrofe entre Ourense e Portugal, na Raia Seca, ao longo das últimas décadas

Galicia na Memoria

“Galicia na Memoria” é unha escolma de fondos fotográficos e cinematográficos sobre Galicia dos arquivos de Filmoteca Española e da Mediateca do Ministerio de Agricultura, Pesca e Alimentación entre 1934 a 1989.

Esta edición, pioneira en España e coordinada por Aser Álvarez para Arraianos Producións, é o número trece da Serie Fondo Documental Histórico e Cinematográfico do MAPA e preséntase en formato libro, con textos de expertos en temática rural, e un estoxo con 8 DVDs que conteñen máis de 800 fotos e 50 audiovisuais documentais, entre outros materiais. Esta edición da Mediateca do MAPA conta coa colaboración do Ministerio de Cultura, ICAA, Filmoteca Española, CRTVG, e é o primeiro número monográfico desta colección adicado a unha comunidade autónoma.

DEPUTACIÓN DE PONTEVEDRA

TRABALLOS PARA A DEPUTACIÓN DE PONTEVEDRA

Sísifo Confuso.

Traballos e días de Francisco Leiro

Traballos e días de Francisco Leiro é unha longametraxe documental de Aser Álvarez para Arraianos Producións. Montaxe de Mario Burbano e música orixinal e ruídos de Lucía Martínez coas ferramentas de Francisco Leiro.

O choio era ver se se podía facer un achegamento ao traballo de Leiro ao estilo Leiro. Sen trécola estética nin didactismo nin idolatría romántica.

Traballos e días, entón. É dicir, as condicións físicas e mentais da creación: bosquexos, deseños, escalas, escolla e preparación do material, manexo de ferramentas, uso de máquinas, modelos ou fotografías, colaboradores, loxística, desenvolvemento da xornada laboral… Adubado isto con situacións de ocio na medida en que puideran estar vencelladas ao proceso creador: paseos, conversas, música, contemplación da obra de outros artistas…

Logo cumpría trabar as imaxes nunha estrutura circular, adaptándose ao ciclo en que Leiro se organiza. No espazo: Cambados-Madrid-Nova Iorque-Cambados, e no tempo: outono-primavera-inverno-verán.

Mesmo chegamos a facer música co ruído das ferramentas.

Abonda. Como di o propio Leiro no filme: – “Xa falei de máis”.

Anacos do rural

Anacos do rural

Unha revisión documental do pasado recente da galicia rural

Neste proxecto de recuperación e divulgación documental sobre o rural galego conflúen os esforzos e as vontades de institucións, individuos e colectivos que acreditamos na necesidade de coñecer o noso pasado para poder analizar o presente e afrontar conxuntamente os importantes desafíos e retos do mundo rural de hoxe e de mañá.

Esta edición multimedia, impulsada polo colectivo ACUDE Rural co asesoramento técnico de Arraianos Producións, que conta do apoio de AGADER e da Xunta de Galicia e a colaboración da Mediateca do Ministerio de Agricultura, Pesca e Alimentación, así como dos enxeñeiros Jaume Lloveras e Juan Piñeiro entre outros colaboradores, é unha escolma única de textos, material fotográfico e cinematográfico sobre a Galicia rural, que se enmarca dentro dun ambicioso proxecto editorial e socializador, pioneiro en España, que quere contribuír á divulgación do patrimonio e, sobre todo, ao debate sobre o presente e futuro do mundo rural.

Anacos do rural

TEXTOS, material fotográfico e cinematográfico compoñen este proxecto que fala dun mundo que non volverá. Un ámbito rural que nos identifica como sociedade, case como tribo, pero co que os novos tempos non están sendo en absoluto xenerosos. Aínda que nos últimos anos se volva a mirada cara ese territorio dende diferentes eidos que procuran a súa recuperación, e tamén a súa valoración de cara a plantexar unha progresiva recuperación de poboación que alente novas posibilidades e, sobre todo un futuro, semella que estamos moi lonxe desa posta en valor de xeito efectivo.

O volumen Anacos do rural aporta toda unha serie de testemuños que consolidan ese tempo pasado e actúan como unha referencia de cara ao que se queira ou poida facer. O colectivo Acude co asesoramente de Arrianos Producións, xunto ao apoio de Agader e a Xunta de Galicia e a Mediateca do Ministerio de Agricultura, fai de todos estes materiais unha mirada cara nós mesmos, unha revisión do pasado, pero tamén unha lectura dende o noso presente, ese que está a mudar a súa mirada tras o longo esquecemento e, en moitos casos, tamén cun certo desprezo ao que se afastaba do ámbito máis urbano.

A colección de fotografías que percorre unha chea de recunchos de Galicia móvese entre a localización das paisaxes, dos territorios adicados a diferentes labores agrarias, e o deterse na actividade humana, xentes do campo adicados as súas tarefas, coa gandería ou na labranza. Tamén o mundo do mar ten cabida neste espazo, amosando esa dualidade da nosa terra de mar e montaña. Todas elas realizadas entre 1978 e 1986, un marco cronolóxico de cambio, no cal tiña lugar esa chegada de novas tecnoloxías a un mundo agrario que, ao tempo, comenzaba a perder boa parte da súa poboación, maioritariamente nova, e que vencellaba o seu futuro ás maiores oportunidades das grandes cidades, ben foran as galegas ou de lonxe da nosa comunidade.

Pola súa parte, os fondos da Mediateca do Ministerio de Agricultura, divídense no material fotográfico e no cinematográfico. No primeiro, as fotografías que se tomaron entre os anos 1948 e 1965 como parte dos Concursos de Fotografías Agrícolas, abrénnos as fiestras da memoria, a recuperación dunha xeografía xa descoñecida para nós, nun fermoso branco e negro que recupera moitos valores etnográficos da nosa terra e nas que atopamos unha nova dimensión do que significaba o traballo nos sectores primarios. Homes e mulleres que facían os seus duros, durísimos, labores cunha fonda dignidade que se transmite en cada unha destas imaxes con moito de heroico e ás que nunca se lle deu pola cidadanía o valor que tiñan, máis alá do feito documental, e si como xeito de trascender dunha época chea de esforzos e sacrificios e ben poucas compensacións.

Hai tamén imaxes procedentes do No-Do no que se amosaban os diferentes proxectos económicos no Estado español, analizando en Galicia tarefas como as repoboacións forestais que, no noso caso, levaron á muda dunha paisaxe que se decantou no seu pulo económico e forestal por especies como o eucalipto cun rápido crecemento e un maior rendemento económico, cando menos no curto prazo.

Dous DVD acompañan este manual no que as imaxes en movemento acrecentan ese sentido vital que se agocha en todos estes materiais. Tesouros como O home e o carro ou A cidade e o campo, baixo guións de Antonio Román e Carlos Velo, respectivamente, son unha viaxe ao mundo rural dos anos trinta e corenta como poucas veces se pode ver. Xoias que dende o cinematográfico amosan a visión que se tiña daquelas tarefas. As décadas seguintes tamén se reflicten en diferentes traballos visuais que incorporan novos ámbitos como os do mexillón ou o albariño ou a importancia das feiras agrícolas.

Estamos, polo tanto, ante unha necesaria revisión daquilo que debemos acoller co gozo que ten o abrazar a memoria dos que construiron este país, ao tempo que acollemos toda unha serie de materiais que nos obrigan a confiar nun futuro no que os seus pasos e o espazo no que traballaron son boa parte do que somos hoxe.

Aldeanas do Século XXI

Aldeanas do Século XXI

Un proxecto editorial sobre mulleres que viven e traballan no rural galego.

Neste libro realizado por Arraianos Producións e editado polo Ministerio de Agricultura, Pesca y Alimentación, podemos coñecer as historias de vida dun grupo de mulleres que decidiron establecerse no rural. Podemos atopalo a través da tenda do propio Ministerio no seguinte enlace https://servicio.mapama.gob.es/tienda/

“Este libro está lleno de vida y orgullo. Orgullo de ser mujer en el medio rural y pertenecer a una tierra, Galicia, que acoge un mundo ancestral, pero también nuevas tecnologías, conexión con el mundo y profesiones emergentes. De vida, porque lejos del discurso de la España vaciada, las mariscadoras, artistas, ganaderas, escritoras, agricultoras o arquitectas que han dejado sus palabras en estas páginas siguen llenando de historias y proyectos sus pueblos y aldeas.

Elaborando vinos, acogiendo animales, creando arte, cosechando, escribiendo o limpiando montes, todas y cada una de ellas han encontrado su pedazo de paraíso en un mundo que huye de estereotipos y reivindica su riqueza y diversidad.  El rural de Galicia late al ritmo de la comunidad y la tranquilidad vital, pero también de la lucha, consciente de la necesidad de más oportunidades laborales y mejores comunicaciones.

Las historias de las mujeres que este libro contiene son todas muy diferentes, como diferentes son también quienes les ponen voz, pero todas sus protagonistas comparten el deseo de permanecer en un entorno que no es solo el sitio en el que viven, sino también el lugar donde quieren quedarse. Luchando por el futuro sin perder de vista las raíces que sostienen lo que hoy son.”

"Aldeanas" del siglo XXI en Galicia: sus historias llevadas a un libro

Santiago de Compostela, 15 oct (EFE).

– Vivir en el pueblo es un regalo, por la tranquilidad, el espacio, su riqueza y la calidad humana. Todos estos motivos, y más, figuran en la publicación ‘Aldeanas del siglo XXI’ en boca de mariscadoras, artistas, ganaderas, escritoras, agricultoras y arquitectas. Hoy se conmemora el día internacional de las mujeres rurales.

Ya sea elaborando vinos, cosechando, escribiendo, o limpiando montes, todas las participantes en la publicación que coordina Aser Álvarez y edita el Ministerio de Agricultura, Pesca y Alimentación (MAPA) reivindican su pedazo de paraíso y muestran un incombustible espíritu luchador, para empezar, por la consecución de mejores comunicaciones.
Sus relatos son diferentes, como distintas son ellas, pero hay un nexo común: todas comparten el deseo de permanecer en el entorno en el que están.

El subsecretario del MAPA, Luis Álvarez-Ossorio, saluda los veinte perfiles sociodemográficos, económicos, laborales y familiares que contiene la obra y, en el prólogo, no duda en afirmar que con sus testimonios son “las mejores prescriptoras”. Muchas, indica, son protagonistas de cambios generacionales en negocios familiares, conservando la tradición; otras, artistas, escritoras, diseñadoras, artesanas o restauradoras. Y, en conjunto, “revitalizan”.

La ilustradora Andrea Fernández creó en A Illa (Pontevedra) ‘La Platanera’, un espacio creativo en la que fue la casa donde se crió con sus abuelos; Carmela Cano, matemática de profesión, cambió la vida urbana en Pontevedra y los números por el lugar de Arzúa y la fábrica del premiado queso de Galmesán; y, si alguien en Nigrán llega a La Insuela en barco, será recibido por la perrita Bella, y la humana Natalia, alma de ‘La isla de Tali’. Los animales que arriban desnutridos, maltratados y exhaustos, vuelven, en su protectora, a nacer. Lola Rontano, periodista, mora en Laxe (A Coruña). Viajó en noviembre de 2002 de Murcia a Costa da Morte para batallar contra la marea negra del ‘Prestige’  y encontró un hogar: el suyo. María Falcón y Cristina Yagüe son bodeguera y enóloga, respectivamente. El orgullo de estas ‘Anónimas Viticultoras’ se extiende también a la comunidad LGTB. María lo tiene claro: “Nos interesa todo lo que sea ser visibles, ya no solo como trabajadoras rurales, sino también como mujeres lesbianas”.Marifé González es una joyera “libre y brava” en Oia; y Cristina Fernández habita en Mesía con las vacas que “protegen el sueño” de sus yayos, pues cuando se vio en la encrucijada de decidir si la granja se reinventaba o cerraba no dudó, pese a que “el camino más difícil” fuese el de la “morriña”. Soledad Méndez, trabajadora de barcos en Fisterra, es “marinera en un océano de hombres”; Ángeles Felípez, diseñadora y constructora en ese mismo entorno, en el fin del mundo; Elena Ferro, en Merza, es la “zoqueira” que se atrevió a resistir con los zuecos que su abuelo Perfecto empezó a crear en 1915; y Carmen Freire es “naturalmente labriega” en Brión. Rita Neira, tendera en Vista Alegre de Soutolongo, sostiene un ultramarinos que le permitió “volver al  origen”; la abogada Paula Garabal dejó la toga por el reiki y el aprendizaje de las leyes del conocimiento propio. Está censada en Moaña, donde estudia temas de coaching y de facilitación sistémica. Adriana Echevarría, que dejó Uruguay en los noventa, es una artista del reciclaje en Marín; Noa Devesa, educadora en Oca, asegura que “un futuro diferente es posible”; Josefa Lestón, tractorista en Muros, a pesar de los duros inicios, nota que ya no quiere “cambiar”. Pero sí clama por un “cambio” para que la gente pueda volver sin temores. María do Pilar Saampedro es mariscadora en Palmeira (“tan fundamentales somos que durante la crisis de la covid fuimos las que aguantamos al pie del cañón”); Maica Fernández y Marina Lourido son fabricantes de licores en Leiro (“un orgullo”); e Irene Gefaell es educadora equina en un entorno natural de Pontevedra (“ser caballo significa necesitar espacio”). Ángela Aira es anfitriona del Camino en Fonfría, con una palloza en un “prado sagrado” donde el pan recién amasado se huele desde la carretera. ‘A Reboleira’ es un albergue. “El trabajo me  hace levantarme muy contenta. Además, tengo a mi madre y a mi nieto al lado. No sé si se puede pedir más”.

Nada que añadir, desde luego.

EFE

Carvalho Calero | Sen Fronteiras

Carvalho Calero | Sen Fronteiras

Este proxecto editouse ao abeiro do Fondo de Proxectos Culturais Xacobeo 2021 da Xunta de Galicia.

    • Dirección e Coordinación: Aser Álvarez
    • Composición e interpretación musical: Moisés Quintas
    • Gravación e Masterización: Tameiga Sons
    • Deseño e Maquetaxe: Estudio Suab

Xela Arias | Sen Fronteiras

Xela Arias | Sen Fronteiras

Xela Arias sen fronteiras é moito máis ca un libro. Este proxecto multimedia é un percorrido sensorial por moitas desas fronteiras que cruzou Xela ao longo da súa vida, consciente de que é nos lindeiros onde acontecen as cousas máis interesantes. Por iso foi sempre unha forza desfronteirizante, que soubo derrubar muros e valados coa súa arte transgresora e coa súa radical independencia. Fíxoo como muller comprometida que era, mais tamén como nai, como poeta, filla, narradora, tradutora, editora ou letrista de rock.

Velaquí un petisco de todas estas Xelas, que non collen nesta fotobiografía sonora. Unha obra colectiva na que temos a sorte de contar coas imaxes do seu arquivo familiar e tamén coas fotos de Xulio Gil, quen foi parella de Xela Arias e pai do seu único fillo, Darío, a quen lle agradecemos moi especialmente o seu agarimo e xenerosidade para axudarnos a facer posible esta achega en forma de obra multimedia. Un proxecto no que hai desde rap e rock and roll ate poesía, desde pezas audiovisuais ou podcasts feitos por nenos e nenas, até a voz da propia homenaxeada nas Letras Galegas de 2021. Dámosvos a benvida a esta Xela Arias sen fronteiras.

Xosé Velo | Sen Fronteiras

Xosé Velo | Sen Fronteiras

Animal político, Xosé Velo non foi animal de rabaño. Aínda que se mantivo até a morte na órbita do galeguismo co que comezara de mozo, puxo sempre por diante a súa conciencia (ou o seu instinto) aos ditados de calquera organización. Nin atopou acubillo definitivo nin deixou herdeiros políticos directos. Se cadra é por iso que, malia que viviu en primeira liña a República, a guerra e a resistencia antifranquista, tanto no interior coma no exterior (co máximo protagonismo no episodio sonado do secuestro do Santa María), segue sendo un recordo borroso para os vellos, unha figura semidescoñecida para a xeración intermedia e nada en absoluto para os máis novos.

Menos coñecidos aínda son os seus escritos. É certo que non puido ou non quixo facer carreira de escritor, mais nunca deixou completamente de escribir e, en menor medida, de publicar. Tocou moitos paus: poesía, ensaio, artigos, prólogos, discursos, cartas…, case sempre movido polas urxencias históricas de cada día; ás veces, ao tratar de descifrar unha estraña música que escoitou por primeira vez nalgún lugar oculto de Celanova.

Este volume aspira modestamente a remediar a situación anterior dando a coñecer unha mostra ampla dos escritos de Velo. Cincuenta anos despois da súa morte, está por ver se, alén de seren testemuña do paso dun home polo mundo, teñen algo permanente que dicirnos.

Florencio Delgado Gurriarán | Sen Fronteiras

Florencio Delgado Gurriarán | Sen Fronteiras

Florencio Delgado Gurriarán é a figura elixida para as Letras Galegas de 2022. Contra o que sucedeu con outros homenaxeados, persoeiros coñecidos da nosa cultura, a Delgado Gurriarán eran poucos os que o coñecían antes desta designación. E incluso aqueles aos que lles soaba o seu nome pouco máis podían contar del que era poeta e no mellor dos casos, a súa orixe valdeorresa.

Mais agora xa sabemos que poucos persoeiros houbo tan merecedores dun recoñecemento coma este, por iso este Florencio Delgado Gurriarán sen fronteiras. onde recollemos materiais multimedia realizados ao longo deste ano.

Fillo de boa familia como era, podería vivir folgadamente no seu Córgomo natal. E malia iso, puxo os seus ideais galeguistas por diante de todo, incluso de si mesmo e do seu proveito persoal. E non só durante a guerra civil, senón tamén tras a súa chegada a México, cando se involucrou en todo canto proxecto cultural se lle cruzou por diante ao tempo que intentaba recompoñer a súa vida. Pese a botar case catro décadas do outro lado do Atlántico, nunca deixou de traballar por Galicia.

Toda a súa obra poética está escrita en galego, e grazas ao seu labor editorial outros autores puideron ver publicados os seus traballos. E no seu labor de tradutor, deulle prestixio á nosa lingua vertendo ao galego textos de poetas universais.

Máis alá da obra literaria, vencellada sempre a Valdeorras, Florencio Delgado Gurriarán é unha figura imprescindible na literatura galega e foi un dos bos e xenerosos que mantivo o facho do galeguismo aceso alén mar cando aquí non era posible. Beizóns!.

Non hai espellos nos manicomios

Non hai espellos nos manicomios

Este proxecto naceu e medrou sempre cunha dobre finalidade; en primeiro lugar, cultural e artística, pois se trata dun traballo eminentemente creativo, onde se mesturan disciplinas relacionadas coa poesía, o vídeo, a pintura, a fotografía e a música. O punto de partida sobre o que se sustenta esta proposta é un poemario aberto á hibridación de diversos medios de expresión, pero cunha temática única, clara e definida: a enfermidade mental. Esta edición recolle sete composicións, cinco delas en versión dobre para, entre outros obxectivos, facilitar a adaptación musical de Miro Casabella, o autor da banda sonora do documental que complementa este libro, unha curtametraxe de Aser Álvarez para Arraianos Producións con montaxe de Antón Ramos. Pero, ademais da dimensión artística, este proxecto ten unha dimensión social moi vinculada ao ámbito da saúde mental e ao seu proceso de superación, un termo, este de superación que en psiquiatría non equivale a curación, senón a prevención normalización, recuperación e integración, un proceso que aquí se materializa nun caso concreto, o de Antonio Tizón, que biografía sen eufemismo, con sinceridade, o trastorno bipolar que padece. E ofrécenos a súa testemuña coa intención de que resulte estética e utilitaria á vez, unha historia de superación contada para el mesmo, para todas aquelas persoas que son coma el e para a sociedade enteira.

O Camiño de Ramón Chao

O Camiño de Ramón Chao. Tralas pegadas de Prisciliano

Están separados no tempo por 1.600 anos pero comparten valores e filosofía de vida. A rebeldía e o inconformismo de dous galegos que traballaron por unha sociedade máis xusta e igualitaria e que acreditaban que outro mundo era posible.

Por unha banda, Prisciliano, o heterodoxo que viviu no século IV e que tan ben sintonizaba co pobo galego, combinando os cultos precristiáns e os saberes druídicos co cristianismo primitivo, denunciando a corrupción da xerarquía eclesiástica. E que precisamente por iso morreu decapitado, acusado de herexía, en Tréveris (Alemaña) no ano 385.

E por outra banda, Ramón Chao, o neno prodixio do piano, xornalista, escritor e intelectual, nado en Vilalba (Lugo) en 1935, infatigable activista cultural e político, que coordinou durante décadas a sección hispana e lusófona de Radio France Internacionale, autor de memorables libros e artigos e creador do premio Juan Rulfo, que morreu en 2018 e cuxas derradeiras teimas foron Prisciliano e o movemento altermundialista.

Compare Products
Action Add Product
Image
Title
Price
Stock Status
Quantity
Add To Cart
Review
Camiño de Ramón Chao. Tralas pegadas de Prisciliano
0 customer review
15,00 
Xosé Velo | Sen Fronteiras
0 customer review
15,00 
Sísifo Confuso
0 customer review
15,00 
Xosé Velo | Textos Escollidos
0 customer review
30,00